بيماري كرون

بيماري كرون (Crohn’s disease) اغلب روده كوچك و به ندرت روده بزرگ را درگير مي كند؛

همچنين ممكن است ديگر مناطق دستگاه گوارش مانند دهان،

مري و معده را نيز تحت تاثير قرار دهد.

التهاب مزمن، اساس بيماري كرون مي باشد.

اين التهاب مي تواند باعث ايجاد تورم و زخم در نواحي مختلف روده شود.

 

 

 

 

علت ايجاد اين بيماري چيست؟

 

علت اين بيماري ناشناخته است اما به نظر مي رسد كه

اين التهاب توسط باكتري هاي روده ايجاد مي شود.

در حاليكه بسياري از بيماري ها در نتيجه ي كاهش عملكرد دفاعي التهاب روي مي دهند،

 

در بيماري كرون التهاب ايجاد شده فروكش نكرده و ادامه مي يابد كه همين امر سبب

ايجاد آسب هاي بعدي مي شود.

ادامه روند التهاب مي تواند به دليل وجود عوامل محيطي مانند

باكتري و يا عوامل ژنتيكي تاثير گذار بر سيستم ايمني باشد.

 

 كرون چگونه بر روده اثر مي گذارد؟

اولين نشانه بيماري كرون ايجاد زخم هاي كوچك (زخم هاي آفتي) در ديواره ملتهب روده است.

با گسترش اين زخم ها تورم بافتي روي مي دهد كه

در نتيجه باعث سخت و باريك شدن روده خواهد شد.

در نهايت اين باريك شدن روده مي تواند سبب ايجاد اختلال در هضم غذا شود.

زخم هاي عميق تر مي توانند به طور كامل در ديواره روده نفوذ كرده وبا

ايجاد فيستول در ساختارهاي مجاور مانند مثانه، واژن و ديگر بخش هاي روده باعث آسيب در اين نواحي گردند.

 

علائم كرون را مي شناسيد؟

اصلي ترين علامت بيماري كرون درد شكمي و اسهال است.

از ديگرعلائم اين بيماري التهابي مي توان به تب و حساس شدن ناحيه شكمي اشاره كرد.

ازآنجا كه ممكن است علائم بيماري با غذا خوردن تشديد شود،

دريافت غذا توسط بيمار كاهش يافته و همين امر سبب كاهش وزن و در مواردي فقر تغذيه اي مي شود.

همچنين به دليل خون ريزي ديواره روده و دفع خون در مدفوع، كم خوني (آنمي) ناشي از فقر آهن روي مي دهد.

 

تشخيص بيماري كرون با معاينه فيزيكي:

پزشك با بررسي موارد ذيل مي تواند شما را از وجود اين بيماري آگاه سازد:

• بررسي سوابق خانوادگي
• اسهال به ويژه اسهال خوني
• تب
• درد و حساسيت در ناحيه شكم

 

تشخيص بيماري كرون با انجام تست هاي آزمايشگاهي:

ممكن است پزشك شما جهت تشخيص بيماري كرون، تست هاي آزمايشگاهي مرتبط

با علائم اين بيماري را در خواست كند.

اين آزمايشات با بررسي وجود عفونت ، التهاب و خون ريزي داخلي در بدن و سنجش سطح پروتئين ها،

آهن و مواد معدني نقشي موثر در تشخيص دقيق اين بيماري ايفا مي كنند. اين آزمايشات عبارتند از:

• تعيين سطح پروتئين
• سديمان (ٍESR)
• سنجش ميزان مواد معدني
• تعيين ميزان گلبول قرمز خون
• تعيين ميزان گلبول سفيد خون
• آزمايش وجود خون مخفي در مدفوع

 

برچسب: ،
ادامه مطلب

راهنماي تشخيص و درمان بيماري كوويد - 19 در سطوح خدمات سرپايي و بستري

راهنماي تشخيص و درمان بيماري كوويد - 19 در سطوح خدمات سرپايي و بستري را در اين بخش از

آزمايشگاه صبا براي شما شرح خواهيم داد .

 

راهنماي تشخيص و درمان گرويد ۱۹ در سطوح ارائه خدمات سرپايي در مرحله صفر بيماري

 

 اقدامات تشخيصي

١- تست

 

RT_PCR (تست ملكولي كرونا):

فقط در شرايط خاص و در شرايط امكان دسترسي به تست

۲- تست سرولوژي ( IgG/IgM ) :

توصيه نمي شود ٣- اقدامات تصويربرداري: توصيه نمي شود. ۴- نياز به آزمايش ديگري ندارند

 

 اقدامات درماني

الف - جداسازي از سايرين ، رعايت فاصله گذاري فيزيكي و اصول بهداشت فردي

ب - پايش دقيق افراد تا زمان بروز علائم (خودغربالگري ا پيگيري توسط پرسنل بهداشتي)

ج - شروع درمانهاي مكمل براي افراد پرخطر “ شامل :

 

هيدروكسي كلروكين :

(۲۰۰ ميلي گرم ، روز اول هر ۱۲ ساعت ۲ قرص و در ادامه هر ۱۲ ساعت يك قرص بمدت حداقل 5  روز )

در صورت نبود فاويپيراوير

 

فاموتيدين:

( ۴۰ ميلي گرم روزانه يكجا يا در دو دوز منقسم (در بيماران كليوي حداكثر ۲۰ ميلي گرم)

 

آتورواستاتين :

۲۰ ميليگرم هر ۱۲ ساعت ۱ عدد

 

د- توصيه هاي تغذيه اي :

1-غذاي بيمار بايد غني از پروتئين ها, ويتامين ها و املاح معدني باشد.

در صورت كمبود ، توصيه به مصرف مكمل ويتامين D ، زينك و سلنيوم مصرف مايعات كافي

 

گروه هاي در معرض خطر ابتلا نوع عارضه داردر كوويد ۱۹:

بيماري هاي شديد قلبي ،

بدخيمي ها، نارسايي مزمن كليوي ،

COPD ، چاقي ( BMI230 ) ، آنمي سيكل سل ،

پيوند Solid organ، ديابت كنترل نشده،

پيوند مغز استخوان ، ايدز ، نقص ايمني ، ساير بيماري هاي مزمن ريوي،

آسم (متوسط تا شديد) ، CVA ، پرفشاري خون ،

بارداري ، سيگار، مصرف كورتيكواستروئيدها و

ساير داروهاي ايمونوساپرسيو )بيش ازmg/d۲۰

پردنيزولون بيش از دو هفته يا دوز تجميعي بيش از ۶۰۰ ميلي گرم معادل پردنيزولون

 

 

 راهنماي تشخيص و درمان كوويد ۱۹ در سطوح ارائه خدمات سرپايي در مرحله يك بيماري

 

علائم باليني

تب كمتر از ۳۸ درجه، گلودرد با يا بدون سرفه هاي خشك ،

لرز، سردرد، از دست دادن چشايي و بويايي، تهوع،

استفراغ، بي اشتهايي ، اسهال ، بدن درد و ضعف و خستگي مفرط كه توجيه قطعي ديگري نداشته باشد. و sp02293

 

اقدامات تشخيصي

١- تست RT_PCR

( تست ملكولي كرونا): بر اساس دستورالعمل معاونت بهداشتي

 

٢- تست سرولوژي(IgG/IgM ) :

توصيه نمي شود.

 

٣- اقدامات تصويربرداري:

در مواردي كه نشانه هاي تنفسي واضح ندارند،

توصيه نمي شود به جز موارد ذيل با تشخيص پزشك:

گروههاي در معرض خطر كوويد عارضه دار موارد تشديد علائم تنفسي

 

۴- آزمايشات پيشنهادي:

(بر اساس ظن باليني و نظر پزشك معالج) :

بررسي روز پنجم تا هفتم اولين علامت از نظر LDH, CBC, CRP(Quant)

 

. در صورت CRP بالاي ۳۰ اين آزمايش روزانه چك شود . نيازي به بستري صرفا بر اساس جواب آزمايشات نخواهد بود

. تصميم گيري براي درمان بيماران بر مبناي CRP كمي و به عنوان شاخص التهابي در ادامه درمان نقش دارد

CRP > 40 : severe

 

اقدامات درماني

الف - درمان هاي علامتي:

1- ضعف و بيحالي : استراحت، تمرينات تنفسي

 

2- تب و بدن درد: استامينوفن ۵۰۰ ميلي گرم هر۶ ساعت ،

ناپروكسن ۵۰۰ ميلي گرم هر ۸ تا ۱۲ ساعت تا زمان رفع علائم

 

3-سرفه : برم هگزين ، دكسترومتورفان يا ديفن هيدرامين ۱۰ تا ۱۵ ميلي ليتر هر

۶ تا ۸ ساعت يا فراورده هاي گياهي فرموله تاييد شده و داراي مجوز رسمي

 

4-اسهال : جايگزيني آب و الكتروليت ، قرص لوپراميد ۲ ميلي گرمي ابتدا ۲ عدد و سپس به ازاي هر بار دفع يك عدد مجموعا تا

۸ قرص در روز براي كوتاه مدت

 

5- تهوع و استفراغ : تجويز ديفن هيدرامين ۵ تا ۱۰ ميلي ليتر يا قرص ديمن هيدرينات نيم ساعت قبل از مصرف داروها/ عدم

تجويز متوكلوپراميد و اندانسترون

 

ب- درمان ضد ويروسي:

رژيم درماني سرپايي فقط براي افراد در معرض خطر كوويد عارضه دار*:

• استفاده از فاويپيراويرmg/ BID ۱۶۰۰ در روز اول و سپس mg/BID

۶۰۰ تا ۵ روز به جاي هيدروكسي كلروكين سولفات (در صورت نبود فاويپيراوير، استفاده از كلروكين )

• هيدروكسي كلروكين سولفات ۲۰۰ ميلي گرم، روز اول هر ۱۲ ساعت ۲ قرص و

در ادامه هر ۱۲ ساعت يك قرص بمدت حداقل ۵ روز ( بر اساس شرايط باليني بيمار حداكثر تا ۱۰ روز)

 

ج -ساير توصيه هاي درماني

1- فاموتيدين ۴۰ ميلي گرم روزانه يكجا يا در دو دوز منقسم (در بيماران كليوي حداكثر ۲۰ ميلي گرم)

۲-مصرف داروهاي زمينه اي قبلي بيمار طبق روال قبل و با دقت بيشتر ادامه يابد.

۳- آتروواستاتين : ۲۰ ميليگرم هر ۱۲ ساعت ۱ عدد

۴- سلكوكسيب: در بيماران با ريسك كارديوواسكولار بالا ۱۰۰ ميليگرم دو بار در روز و

در سايرين ۲۰۰ ميليگرم سه بار در روز

 

د- توصيه هاي تغذيه اي :

1- غذاي بيمار بايد غني از پروتئين ها, ويتامين ها و املاح معدني باشد.

۲- در صورت كمبود ، توصيه به مصرف مكمل ويتامين D، زينك و سلنيوم

۳-مصرف مايعات كافي

 

داروهايي كه نبايد در درمان سرپايي تجويز شوند :

داروهاي ضد انعقاد ،

آنتي بيوتيك ها از جمله آزيترومايسين ،

داكسي سيكلين،

انواع استروئيدها ،

تركيبات PPI نظير پنتوپرازول

 

پايش دقيق افراد PCR مثبت تا حداقل بيست روز :

. در صورتي كه نقطه صفر كوچكترين سمپتوم مشخص است، چك CRP كمي در روز ششم.

. در صورت نامعين بودن نقطه صفر، چك CRP كمي هم اكنون و نيز سه روز بعد.

. در صورت داشتن پالس اكسيمتر، چك روزانه اشباع اكسيژن و در صورت سير نزولي آن، مراجعه به مراكز درماني.

 

 رويكرد به CRP كمي:

• مقادير افزايشي از ۵ به ۱۶ در يك آزمايشگاه ميتواند اولين سرنخ براي شروع فاز التهابي كوويد باشد.
• مقادير بالاي ۱۶ معادل گذر از مرحله خفيف و شروع فاز التهابي و درگيري راديولوژيك است.
• مقادير بالاي ۴۰ معادل گذر از فاز متوسط به فاز شديد و معمولا همراه درجاتي از هيپوكسمي است.
• تفاسير مذكور براي بيمار كوويد قطعي صدق مي كند وگرنه بسياري از بيماريهاي غير كوويد مي توانند با مقادير بسياربالاي CRP همراه باشند. .
• در بيست روز اول موارد بدون علامت يا علامتدار خفيف كه توصيه به پايش CRP شد
• اگر مقادير نرمال و غيرافزايشي است بسته به سرعت سير علايم بايستي CRP هر دو تا شش روز تكرار و مقايسه شود
• اگر مقادير افزايشي يا بالاي ۱۶ باشد ديگر بيمار از مرحله خفيف كوويد عبور كرده
• بايد مقادير بالاي ۴۰ را شديد و در شرف هيپوكسمي تلقي كرد

 

 انديكاسيون هاي ارجاع :

1. بيماراني كه علاوه بر علائمي كه به نفع بيماري كوويد 19 مي باشد، دچار تنگي نفس و هيپوكسمي )*

(90%>SpO2يا 24

2. بيماراني كه دچار كاهش سطح هشياري شده باشند

3. بيماراني كه دچار افت فشار خون باشند فشار سيستوليك كمتر از ( 90mmHg )

4. بيماراني كه پس از درمان هاي حمايتي سرپايي دچار تداوم دهيدراتاسيون و عدم تحمل خوراكي باشند

5. بيماران در معرض خطر كوويد عارضه دار بدون تنگي نفس و هيپوكسي اما با يافته هاي مثبت تصوير

برداري ريه بر اساس شرايط باليني و شدت درگيري ريه در CT scan ، بنا به قضاوت پزشك نيز ممكن است

نيازمند ارجاع به مراكز بيمارستاني منتخب جهت ارزيابي بيشتر باشند.

6. وجود خلط خوني (هموپتزي)

 

• خاطر نشان مي شود در مورد بيماراني كه %93- %90 SpO2 دارند، بايد بر اساس شرايط باليني و بيماري هاي زمينه اي بيمار، تصميم گيري شود.

 

 بيماراني كه نيازمند بستري مي توانند باشند ولي تمايل به بستري در بيمارستان ندارند:

 

. به بيمار داراي علائم تنفسي خفيف تا متوسط ٪۹۰ 2 SpO۲ بدون ديسترس تنفسي و علائم شديد نظير

RR2۳۰ يا درگيري شديد ريوي مي باشد .

. ميزان درگيري ريوي معمولا كمتر از ٪ ۵۰ است.

. ممكن است علائم آزمايشگاهي بصورت تشديد لنفوپني و ايا افزايش خفيف

PT/PTT ، CRP/ESR و يا-D dimer وايا LDH و ايا فريتين ديده شود

. خاطر نشان مي شود كه در اين گروه بيماران نيز در صورت امكان، الويت با بستري در بيمارستان مي باشد

 

اقدامات و درمانها:

. دريافت اكسيژن و اصلاح SpO۲ :

بر مبناي تشخيص باليني پزشك مي تواند در منزل نيز استفاده شود

. درمان ضد ويروسي :

. اگر اين بيماران عموما پس از گذشت روزهاي ابتدايي بيماري ۷ - ۱۵ روز اول ) مراجعه مي كند و معمولا انديكاسيون

درمان خوراكي ضد ويروسي ندارند در صورتي كه بنا به تشخيص پزشك انديكاسيون

دريافت ضدويروسي ترزيقي( رمدسيوير و... )داشته باشد، بايد مراجعات

روزانه به مراكز بستري موقت براي تزريق دارو و انجام آزمايشات لازم صورت گيرد

. در صورت عدم بستري، تا اتمام دوره درمان روز براي دريافت داروي تزريقي بايد مراجعه نمايد.

. در اين شرايط هر ۳ روز يك بار آزمايشات بايد ارسال و بيمار روزانه توسط پزشك متخصص ويزيت شود

. در حال حاضر تزريق داروي ضدويروسي رمد سيوير و ... در منزل توصيه نمي شود

 

 درمان ضد التهاب NSAID :

براي تسكين درد و ميالژي و كنترل تب مي توان از NSAIDs استفاده نمود

كورتيكواستروئيد:

عمدتا با توجه به علائم بيمار بعد از هفته اول شروع مي شود .

شروع كورتون با دوز كم دگزامتازون ۸mg تزريقي روزانه يا قرص پردنيزون ۵mg/kg

. . بمدت حداكثر ۱۰ روز

ضد انعقاد:

در صورت درگيري ريوي يا افزايش ماركرهاي التهابي مي تواند شروع شود

آنتي بيوتيك:

بصورت روتين توصيه نمي شود و در صورت شك به عفونت باكتريال و ارزيابي باليني پزشك تصميم گيري شود

 

راهنماي تشخيص و درمان كوريد ۱۹ در سطوح ارائه خدمات بستري در مرحله دو (فاز تنفسي متوسط) بيماري

 

علائم باليني

1-علائم مرحله يك با شدت بيشتر :

تب كمتر از ۳۸ درجه، گلودرد با يا بدون سرفه هاي خشك ،

لرز، سردرد، از دست دادن چشايي و بويايي،

تهوع، استفراغ، بي اشتهايي ، اسهال ،

بدن درد و ضعف و خستگي مفرط كه توجيه قطعي ديگري نداشته باشد و spo2293

 

2- ملاك هاي ورود به اين مرحله عبارت است از:

 

الف - وجود علائم تنفسي شامل : تنگي نفس، احساس درد و

فشار در قفسه سينه با يا بدون تب مساوي بيشتر از 38°C

 

ب - SpO2 بين ۹۰ ٪ تا ۹۳

 

ج - CRP بالاي ۵۰ يا افزايشي

 

 اقدامات تشخيصي

۱- تست RT_PCR(تست ملكولي كرونا):

براي تمام موارد بستري انجام ميشود

۲- تست سرولوژي(IgG/IgM) :

توصيه نمي شود.

۳-ساير آزمايشات :

بر اساس شرايط باليني بيمار درخواست گردد .

 

تشديد لنفوپني و يا افزايش خفيف PT/PTT ،CRP/ESRو يا D-dimerو يا LDH و ايا فريتين ديده مي شود .

 

۴-اقدامات تصويربرداري:

راديوگرافي ريه/CT scan ريه توصيه مي شود و در ارزيابي بيماري كمك كننده است .

اسكور كمتر از ۸: درگيري حداكثر ۳ يا ۴ لوب ريوي با وسعت كمتر از يك سوم حجم هر

لوب يا ابتلاي يك يا دو لوب با وسعت بيشتر)

 

۵- سير روزانه موارد چهارگانه زير به دقت پايش شود:

. حال عمومي و علايم باليني

. Sp02

. CRP (Quant)

 

 اقدامات درماني

الف - مهمترين اقدام اكسيژن درماني :

ارجعيت با High flow nasal Cannula and NIV مي باشد

 

ب - اصلاح آب و الكتروليت جداسازي اپايش دقيق از نظر تشديد

علائم و درمان هاي حمايتي براي ارگانهاي مختلف

 

ج - درمان پيشگيرانه ضد انعقادي :

تجويز آنتي كواگولانت هاي خوراكي بر اساس چك دي دايمر :

D-dimer < 500: (Rivaroxaban 10-15 mg)

500 > D-dimer  <1000: (Enoxaparin 40 mg SC daily)

D-dimer > 1000: (Enoxaparin 40 mg SC BID)

 

به بيماران هايپوكسمي تجويز داروي خوراكي توصيه نمي شود

و استفاده از فرم هاي تزريقي سودمند تر مي باشد .

در بيماراني كه داروي آنتي كوآگولانت تجويز نشده،

استفاده از آسپرين خوراكي روزي ۸۰ ميلي گرم در صورت عدم وجود كنتراانديكاسيون توصيه مي شود .

 

Heparin 5000IU SC-TDS (BMI240: Heparin 7500 IU SC TD)

(BMI 2 40: Enoxaparin 40 mg SC BID) Enoxaparin 40 mg SC once daily

 

د_ دكورتيكواستروئيدها :

در صورت پيشرفت علائم بيمار و تداوم نياز به اكسيژن عليرغم درمان هاي حمايتي و %90>SpO2 :

1. تجويز با دوز پايين دگزامتازون تزريق وريدي mg 8 -6 روزانه براي مدت حداكثر 10 روز
2. يا قرص پردنيزولون خوراكي0.5mg/kgبراي مدت حداكثر 10 روز
3. استفاده از دوزهاي بالاتر و پالس تراپي، بر اساس قضاوت باليني و شرايط بيمار خواهد بود و استفاده از كورتيكواستروئيدها درشروع علايم ويرال توصيه نمي شود :Dexamethasone 16-30mg IV stat within 1h then 8mg iv q 6-8 h

 

آنتي بيوتيك :

در درمان كوويد توصيه نمي شود .

در بيماران با شك به CAP و علل عفوني، براي تجويز آن تصميم گيري شود.

 

و - داروهاي ضد ويروسي شامل رمدسيوير، فاوي پيراوير:

اثربخشي داروهاي ضد ويروسي در كاهش مرگ و مير بيماران بستري ثابت نشده است .

اگر چه برخي از اين داروها باعث كاهش دوره علايم باليني در بيماران كوويد 19 - بستري شده اند

ولي با در نظر گرفتن طراحي و محدوديت مطالعات، هزينه هاي بالا،

محدوديت دسترسي، عوارض و نياز به پايش حين درمان،

توصيه اي جهت تجويز اين داروها در بيماران بستري وجود ندارد.

 

• اولويت درمان ضد ويروسي، با رمدسيوير ( ۲۰۰ ميلي گرم وريدي آهسته روز اول و سپس روزانه ۱۰۰ ميلي

گرم تا ۵ روز) است و انتخاب بعدي در شرايط عدم دسترسي فاويپيراوير خواهد بود.

 

ز- پلاسما درماني :

در صورت دسترسي به پلاسماي بهبوديافتگان كرونا ،

تجويز يك واحد پلاسماي ايزو گروپ ، ايزوRH صورت گيرد .

البته با توجه به عدم پاسخ مناسب در مطالعات متعدد استفاده از پلاسماي افراد بهبود يافته

تنها در كارآزمايي هاي باليني توصيه ميشود.

 

ح- انجام فيزيوتراپي :

فيزيوتراپي تنفسي با توجه به نياز بيمار و وجود ترشحات انجام گيرد.

همچنين فيزيوتراپي اندام جهت بيمار در بخش ويژه انجام مي شود.

 

ط - توصيه هاي تغذيه اي :

1 . غذاي بيمار بايد غني از پروتئين ها, ويتامين ها و املاح معدني باشد و مصرف مايعات فراوان توصيه ميشود.

2 . در صورت كمبود ، توصيه به مصرف مكمل ويتامين D ، زينك و سلنيوم

 

ي. كولشي سين:

روزانه ۱ ميليگرم

 

 

 

 

 

 

 

راهنماي تشخيص و درمان كوويد۱۹ در سطوح ارائه خدمات بستري ويژه در مرحله دوم (فاز تنفسي شديد بيماري)

 

 علائم باليني

• علائم باليني با شدت بيشتري (تب كمتر از ۳۸ درجه، گلودرد با يا بدون سرفه هاي خشك ، لرز، سردرد، از دست دادن چشايي و بويايي، تهوع ، استفراغ، بي اشتهايي ،اسهال ، بدن درد و ضعف و خستگي مفرط كه توجيه قطعي ديگري نداشته باشد. و spo2293 )

 

• ملاك هاي ورود به اين مرحله عبارت است از :

الف - پيشرفت سريع علائم تنفسي به ويژه تشديد تنگي نفس

ب - تاكي پنه 30

ج - %90>FiO2 <300 mmHg5OPa02 ، Sp02

د- افزايشA-a gradient

ه- افزايش درگيري بيش از ۵۰٪ از ريه در سي تي اسكن

 

 اقدامات تشخيصي

١- تستRT_PCR ( تست ملكولي كرونا):

در صورتي كه از شروع بيماري تا اين زمان ارسال نشده باشد.

۲- تست سرولوژي(gG/IgM ) :

توصيه نميشود

۳- آزمايشات :

سير روزانه موارد چهارگانه زير به دقت پايش شود:

• حال عمومي و علايم باليني
• SpO2 CRP (Quant)
  
• - چك روزانه LDH CBC BUN Cr Na K

- حداقل يك نوبت موارد زير در سير بستري پايش شود و در صورت اختلال پايش متناوب توصيه ميشود:

• ABG, Procalcitonin , ALT,، Ferritin AST ، D-dimer
• تكرار آزمايشات بر اساس مقادير اوليه و شرايط باليني تصميم گيري شود
• چك CRP و Ferritin بسيار كمك كننده هست.

 

4-اقدامات تصويربرداري:

راديوگرافي ريه/CT scan ريه توصيه مي شود و در ارزيابي وضعيت بيماري كمك كننده است .

اسكور بيشتر امساوي ۸: درگيري ۵ لوب ريوي با وسعت كمتر از يك سوم حجم هر لوب و

يا ابتلاي سه لوب با وسعت بيشتر مي تواند ديده شود .

معمولا درگيري ريوي دوطرفه ، بيش از ۵۰ درصد كل ريه درگير است .

انفيلتراسيون منتشر دو طرفه ممكن است در نهايت بصورت White lung ديده شود.)

 

 اقدامات درماني

الف - مهمترين اقدام اكسيژن درماني : ارجعيت با High flow Nasal Cannula and NIV

ب - اصلاح آب و الكتروليت اجداسازي پايش دقيق از نظر تشديد علائم و درمان هاي حمايتي براي ارگانهاي مختلف

ج بستري در بخش با واحد مراقبت ويژه و كورتيكواستروييد با دوز زير:

1. تجويز با دوز پايين دگزامتازون تزريق وريدي 8-6 mg روزانه براي مدت حداكثر 10 روز
2. ۲- يا قرص پردنيزولون خوراكي        0.5mg/kg
3.  يا متيل پردنيزولون ۸۰ ميليگرم و سپس ۴۰ ميليگرو هر ۱۲ ساعت براي مدت ۱۰ روز
4. استفاده از دوزهاي بالاتر و پالس تراپي، بر اساس قضاوت باليني و شرايط بيمار خواهد بود و استفاده از كورتيكواستروئيدها در شروع علايم ويرال توصيه نمي شود :

 

✓ Dexamethasone 16-30mg IV stat within 1h then 8mg iv q 6-8 h

✓ Methylprednisolone 250-500 mg daily for 3 days

 

د. توسيليزوماب :

استفاده از Tocilizumab همراه با پالس كورتون با رعايت شرايط باليني بيمار و انديكوسيونهاي مربوطه توصيه مي شود .

✓   Tocilizumab 8mg/kg single dose

✓  if nonresponsive repeat after 12 h another dose max dose 800 mg

 

ه- درمان پيشگيرانه ضد انعقادي :

• Enoxaparin 1mg/kg SC once daily (BMI > 40: Enoxaparin 40 mg SC BID)

• Heparin 5000IU SC TDS (BMI240: Heparin 7500 IU SC TDS)

 

و- آنتي بيوتيك :

تجويز آنتي بيوتيك بر اساس قضاوت باليني و به شكل وسيع الطيف تجويز شود.

بديهي است كه انتخاب آنتي بيوتيك بر اساس منشا عفونت احتمالي مي باشد .

 

ز-انجام فيزيوتراپي :

فيزيوتراپي تنفسي با توجه به نياز بيمار ووجود ترشحات انجام گيرد. همچنين فيزيوتراپي اندام جهت بيمار

در بخش ويژه انجام مي شود.

 

ح- توصيه هاي تغذيه اي:

1 - غذاي بيمار بايد غني از پروتئين ها, ويتامين ها و املاح معدني باشد. و مصرف مايعات فراوان توصيه ميشود.

2 - در صورت كمبود ، توصيه به مصرف مكمل ويتامين D ، زينك و سلنيوم

 

 

راهنماي تشخيص و درمان كوريد ۱۹ در سطوح ارائه خدمات بستري ويژه در مرحله سه (فاز بحراني) بيماري

 

علائم باليني

ملاك هاي ورود به اين مرحله وجود حداقل يكي از موارد زير است:

. بروز علائم نارسايي تنفسي كه عليرغم اكسيژن درماني غيرتهاجمي %SpO2s88 ۲.

. بروز نشانه هاي شوك

. بروز نارسايي چند ارگاني

 

• ديسترس تنفسي با تعداد تنفس بيش از 30 نفس در دقيقه

P/E Ratio كمتر از 200 يا pa02 كمتر از 60 ميلي متر جيوه و

يا SPO2 كمتر از 90 درصد با FiO2 بيشتر از 50 درصد ،

اختلال هموديناميك همراه MAP كمتر از 60 ميلي متر جيوه كه به تجويز مايع وريدي

به ميزان 500 ميلي ليتر پاسخ ندهد و

نياز به حمايت وازوپرسو و اينوتروپ داشته باشد ،

اختلال نورولوژيك با كاهش سطح هوشياري كه نياز به حمايت راه هوايي داشته باشد

اختلالات ارگاني متعدد كه نياز به حمايت ارگاني داشته باشد.

 

 اقدامات تشخيصي

1- تستRT_PCR ( تست ملكولي كرونا):

در صورتي كه از شروع بيماري تا اين زمان ارسال نشده باشد.

 

2- تست سرولوژي ( IgG/IgM ) :

توصيه نميشود

 

3- آزمايشات :

سير روزانه موارد چهارگانه زير به دقت پايش شود:

. حال عمومي و علايم باليني

. sp02

. CRP (Quant)

. چك روزانهLDH CBC BUN Cr Na K

 

- حداقل يك نوبت موارد زير در سير بستري پايش شود و در صورت اختلال پايش متناوب توصيه ميشود:

 

• ABG, Procalcitonin , ALT, Ferritin AST ، D-dimer
• تكرار آزمايشات بر اساس مقادير اوليه و شرايط باليني تصميم گيري شود
• چك CRP و Ferritin بسيار كمك كننده هست.

 

4-اقدامات تصويربرداري:

راديوگرافي ريه/CT scan ريه توصيه مي شود و در ارزيابي وضعيت بيماري كمك كننده است .

اسكور بيشتر امساوي ۸: درگيري ۵ لوب ريوي با وسعت كمتر از

يك سوم حجم هر لوب و يا ابتلاي سه لوب با وسعت بيشتر مي تواند ديده شود .

معمولا درگيري ريوي دوطرفه ، بيش از ۵۰ درصد كل ريه درگير است .

انفيلتراسيون منتشر دو طرفه ممكن است در نهايت بصورت White lung ديده شود.)

 

اقدامات درماني

الف - در اين مرحله بيمار نيازمند مراقبت هاي ويژه مي باشد و

مراقبت هاي تنفسي بر اساس راهنماي مربوطه بايد ارائه شود .

اين بيماران ممكن است نيازمند حمايت تنفسي تهاجمي Mechanical ventilation باشند.

 

ب - توجه ويژه به موارد زير:

1. آسيب ريوي ناشي از تهويه كمكي

2. ارجحيت ترتيبي

• No positive pressure oxygenation
• HENC
• NIPP
• MV(mechanical ventilation with Permissive hypercapnia and hypoxia
• And Low tidal volume strategy

 

3.  پرهيز از اضافه بار مايع

4.  توجه ويژه به عفونتهاي همزمان با اضافه شونده شامل انفلوانزا،

سريع الرشد مقاوم، پنوموسيستيس، قارچ و...

5. استفاده از روش هاي درماني زير صرفا بر اساس قوانين ابلاي از

وزارت بهداشت و درمان و پس از طرح در كميسيون پزشكان مي باشد .

 

• پلاسمافرز - هموپرفيوژن - ECMO

 

ج- بستري در بخش يا واحد مراقبت ويژه و كورتيكواستروييد با دوز زير :

1.  تجويز با دوز پايين دگزامتازون تزريق وريدي   MG 8-6

روزانه براي مدت حداكثر 10 روز

2.  يا قرص پردنيزولون خوراكي   0.5mg/kg

براي مدت حداكثر 10 روز

3. يا متيل پردنيزولون ۸۰ ميليگرم و سپس ۴۰ ميليگرو هر ۱۲ ساعت براي مدت ۱۰ روز

4. استفاده از دوزهاي بالاتر و پالس تراپي، بر اساس قضاوت باليني و شرايط بيمار خواهد بود و

استفاده از كورتيكواستروئيدها در شروع علايم ويرال توصيه نمي شود :

 

✓ Dexamethasone 16-30mg IV stat within 1h then 8mg iv q 6-8 h 

✓ Methylprednisolone 250-500 mg daily for 3 days

 

د. توسيليزوماب :

استفاده از    TOCILIZUMAB  همراه با پالس كورتون با رعايت شرايط باليني بيمار و اندپكوسيونهاي مربوطه

توصيه ميشود .

 

 

 ✓ Tocilizumab 8mg/kg single dose

 ✓ if nonresponsive repeat after 12 h another dose max dose 800 mg

 

5- درمان پيشگيرانه ضد انعقادي :

• Enoxaparin 1mg/kg SC once daily (BMI > 40: Enoxaparin 40 mg SC BID)
• Heparin 5000IU SC TDS (BMI240: Heparin 7500 IU SC TDS)

 

معيارهاي ترخيص

همواره ديد و تصميم باليني پزشك ، مهمترين تعيين كننده زمان ترخيص بيماران خواهد بود .

توجه به نكات زير كمك كننده خواهد بود:

 

• حداقل به مدت ۲۴-۴۸ ساعت تب بدون استفاده از تب بر قطع شده باشد.
• علائم تنفسي نظير سرفه , در حال بهبودي باشد (قطع سرفه پايدار) و تنگي نفس نداشته باشد.
• Sp02293%بدون ونتيلاتور در هواي اتاق بوده و يا در صورت پايين بودن آن, ضمن داشتن ساير كرايترياي ترخيص, بايد طي دو تا سه متوالي سطح اشباع اكسيژن در حد قابل قبولي تثبيت شده (%Sp02290 ) و افت پيدا نكند. (در افراد با بيماري تنفسي زمينه اي مي توان بر اساس قضاوت باليني پزشك, %38
•  ساير علائم حياتي بيمار به تشخيص پزشك معالج پايدار شده باشد.

 

معيارهاي زير در صورت دسترسي به تصميم گيري بهتر براي ترخيص مي تواند كمك كند:

 

•  CBC قبل از ترخيص رو به طبيعي شدن باشد CRP حداقل% 50 نسبت به قبل افت كرده باشد.
•  در مواردي كه به دليل شدت علائم در خواستCXR/CT scan شده است كاهش يافته هاي قبلي در تصويربرداري ديده شده و ضايعه جديدي ايجاد نشده باشد.
•  بيمار نياز به درمان داخل وريدي نداشته و تحمل خوراكي داشته باشد.

 

در حال حاضر انجام RT-PCR جزو معيارهاي پيش نياز ترخيص نمي باشد

ولي در موارد زير و متناسب با امكانات و شرايط بيمار و محل نگهداري پس از ترخيص ،

ممكن است توصيه شود :

 

•  بيماران با نقص ايمني زمينه اي
• بيمار نياز به درمان داخل وريدي نداشته و تحمل خوراكي داشته باشد.

 

انديكاسيون تكرار CT scan ريوي

• تداوم پايين ماندن سطح اشباع اكسيژن فرد بدون استفاده از اكسيژن حمايتي پس از دو هفته از تشخيص و درمان

بدون توجه به علائم باليني)

• تداوم با پيشرفت علائم شديد تنفسي پس از دو هفته از شروع درمان، به تشخيص پزشك و بدون توجه به نتيجه PCR
• تست هاي غير طبيعي عملكرد ريوي /عكس قفسه صدري غير طبيعي پس از ۴ هفته از درمان
• بيماراني كه مبتلا به كوويد شده و بهبود يافته اند و پس از پايان دوره نقاهت كانديد دريافت درمان هاي ضدسرطان،ايمونوساپرسيو و ايمونو مدولاتور باشند.

 

• مواردي كه در تجويزرمديسيوير بايد مد نظر قرار گيرد عبارتست از :

 

• بيماران سرپايي(غير بستري ) با علائم moderate و mild

در اين بيماران به هيچ عنوان رمدسيوير توصيه نمي شود.

 

• بيماران بستري در بيمارستان (بدون نياز به اكسيژن:) 

ديتاها براي استفاده و يا عدم استفاده رمدسيوير كافي نيست ( در بيماران high risk مي تواند مد نظر قرار گيرد)

به طور كلي در اين بيماران دگزامتازون و رمدسيوير توصيه نمي شود.

 

• بيماران بستري در بيمارستان :

نياز به اكسيژن تكميلي-عدم نياز به HFNC وNIV / رمدسيوير

( بويژه در بيماراني كه نياز به اكسيژن تكميلي MINIMAL دارند)

رمدسيوير دگزامتازون (در مواردي كه نياز به اكسيژن افزاينده باشد)

توسيليزوماب (در صورت بستري اخير در بيمارستان و نياز افزاينده به اكسيژن و افزايش سطوح التهابي به صورت

CRP>75سسدر نظر گرفته مي شود).

 

• بيماران بستري در بيمارستان (نياز به: HFNC NI )

دگزامتازون به تنهايي توصيه بسيار قوي با درجه ) AI و يا ساير كورتون ها با دوز معادل.

ارمدسيوير + دگزامتازون (رمدسيوير بويژه در موارد كمتر از 10 روز از شروع علائم توصيه ميشود)

رمدسيوير به هيچ عنوان بدون دگزامتازون توصيه نمي شود

توسيليزوماب  در صورت نياز افزاينده اكسيژن و يا CRP>75

 

• بيماران بستري در ICU تحت تهويه مكانيكي و يا ECMO

دگزامتازون به تنهايي توصيه بسيار قوي با درجه ) AI و

يا ساير كورتون ها با دوز معادل. " رمدسيوير توصيه نمي شود.

دگزامتازون +توسيليزوماب (در موارد نياز افزاينده به اكسيژن و يا التهاب افزاينده)

 

 

 

 

 

برچسب: ،
ادامه مطلب

اطلاعيه جذب و استخدام استعدادهاي برتر در آزمايشگاه پاتوبيولوژي صبا

اطلاعيه جذب و استخدام استعدادهاي برتر در آزمايشگاه پاتوبيولوژي صبا

آزمايشگاه صبا براي افزايش كادر پرسنلي

خود در نظر داذد استعداد هاي خاص را از طريق مراحل مختلف آزمون و ارزيابي

دوره كارآموزي كشف و بكارگيري نمايد .

 

. هر گونه مراجعه ، توصيه يا سفارش ، ضمن بيهودگي ، نشانه هوش پايين مي باشد و امتياز منفي خواهد داشت .

. از داوطلبان محترم كه با احترام به اصل شايسته سالاري از توصيه و سفارش خودداري مي كنندتشكر به عمل مي ايد.

 

مراحل :

. ثبت نام

. آزمون مجازي

. ارزيابي حضوري مصاحبه

. ارزيابي در طول دوره كار آموزي

. آزمون نهايي

 

مهلت ثبت نام :

از 16 مرداد 1400 تا 16 شهريور  1400

 

 

 

 

 

 

بخش هاي استخدامي :

 

دسته اول :

كارشناس آزمايشگاه (با سابقه كار در يكي از بخش هاي ميكروب ، هورمون هماتولوژي ، بيوشيمي)

تعداد : 2 نفر

 

دسته دوم :

رشته هاي مرتبط با آزمايشگاه و مسلط به نمونه گيري

تعداد : 1نفر خانم ، 1 نفر آقا

 

دسته سوم :

متصدي پذيرش

تعداد : 3 نفر خانم

 

دسته چهارم :

كارشناس  IT

تعداد : 1 نفر

 

دسته پنجم :

نگهبان

تعداد : 1نفر آقا

 

آدرس وبسايت :                                            WWW.SABALAB.NET

 

جهت تكميل فرم ثبت نام به وبسايت آزمايشگاه صبا مراجعه نماييد و از هرگونه مراجعه حضوري يا تماس

خودداري فرماييد.

برچسب: ،
ادامه مطلب

آمنيوسنتز چيست؟

آمنيوسنتز چيست؟ روشي است كه به موجب آن پزشك مقدار كمي

مايع آمنيوتيك را از رحم فرد باردار خارج مي كند.

مقدار مايع خارج شده حدود 30 سانتي متر مكعب است.

 

مايع آمنيوتيك نوزاد متولد نشده شما را احاطه كرده است.

اين مايع حاوي برخي از سلول هاي كودك شما بوده و

براي تشخيص اينكه كودك شما ناهنجاري ژنتيكي دارد يا خير،

مورد استفاده قرار مي گيرد.

 

همچنين از اين مايع براي تعيين اين مطلب استفاده مي شود كه آيا ريه هاي كودك شما

به اندازه كافي بلوغ يافته طوري كه بتواند در خارج از رحم او را زنده نگه دارد يا خير.

 

پزشك شما براي جمع آوري مقدار كمي از مايع آمنيوتيك از يك سوزن بلند و نازك استفاده خواهد كرد.

اين مايع كودك را هنگامي كه در رحم شما قرار دارد، محاصره و محافظت مي كند.

سپس يك تكنسين آزمايشگاه اين مايع را براي بررسي برخي اختلالات ژنتيكي از جمله سندرم داون ،

اسپينا بيفيدا (ستون فقرات شكافدار) و فيبروز كيستيك آزمايش مي كند.

 

نتايج اين آزمايش مي تواند در اين مورد كه مي خواهيد بارداري خود را ادامه دهيد يا خير،

به شما كمك كند.

اين آزمايش همچنين مي تواند به شما نشان دهد كه

آيا كودك شما به اندازه كافي بالغ شده كه به دنيا بيايد يا خير.

اين آزمايش همچنين براي تعيين اينكه آيا براي جلوگيري از عوارض ناشي از

حاملگي لازم است كه زايمان زودرس داشته باشيد يا خير، مفيد است.

 

 

 

 

 

چرا به آمنيوسنتز نياز دارم؟

 

اگر براي تست غربالگري قبل از تولد نتايج غيرطبيعي بدست آيد،

ابن امر مي تواند يكي از دلايلي نياز به انجام آزمايش آمنيوسنتز باشيد.

آمنيوسنتز مي تواند به پزشك كمك كند تا هرگونه نشانه اي از ناهنجاري هاي موجود

در آزمايش غربالگري را تاييد يا رد كند.

 

اگر قبلاً كودكي با نقص هنگام تولد يا ناهنجاري جدي مغز يا نخاع به نام نقص لوله عصبي داشته ايد،

آمنيوسنتز مي تواند بررسي كند كه آيا فرزند كنوني متولد نشده شما نيز داراي اين بيماري هست يا نه.

 

اگر 35 يا بالاتر از 35 سال سن داريد،

كودك شما براي ناهنجاريهاي كروموزومي مانند سندرم داون در

معرض ريسك بالاتري قرار دارد.

 

آمنيوسنتز مي تواند اين ناهنجاري ها را شناسايي كند.

اگر مشخص شده كه شما يا شريك زندگي شما براي يك اختلال ژنتيكي مانند

فيبروز كيستيك ناقل هستيد،

آمنيوسنتز مي تواند تشخيص دهد كه آيا فرزند متولد نشده شما داراي اين اختلال است يا خير.

 

 

 

گاهي برخي عوارض دوران بارداري ايجاب مي كنند نوزاد خود را

زودتر از مدت كامل به دنيا آوريد.

آزمايش آمنيوسنتز بلوغ مي تواند كمك كند اين مطلب روشن شود

كه آيا ريه هاي كودك به اندازه كافي بالغ شده بگونه اي كه قادر باشد خارج از رحم زنده بماند يا خير.

 

همچنين اگر پزشك شما مشكوك به اين شده باشد كه فرزند متولد نشده شما

به عفونت يا كم خوني مبتلاست،

ممكن است انجام آمنيوسنتز لازم شود.

 

همچنين اگر پزشك شما فكر كند عفونت رحمي داريد،

آمنيوسنتز را توصيه خواهد نمود. در صورت لزوم،

از اين عمل (آمنيوسنتز) براي كاهش مقدار مايع آمنيوتيك در رحم شما استفاده مي شود.

 

 

آمنيوسنتز چگونه انجام مي شود؟

 

اين آزمايش يك عمل سرپايي است،

بنابراين نيازي به ماندن در بيمارستان نخواهيد بود.

پزشك شما ابتدا سونوگرافي را انجام مي دهد تا محل دقيق قرارگيري كودك در رحم شما را مشخص نمايد.

سونوگرافي يك روش غير تهاجمي است كه طي آن از امواج صوتي با فركانس بالا

براي ايجاد تصويري از نوزاد متولد نشده شما استفاده مي شود.

مثانه شما بايد در حين سونوگرافي پر باشد، بنابراين قبل از انجام سونوگرافي مقدار زيادي مايعات بنوشيد.

 

پزشك ممكن است بعد از سونوگرافي،

داروهاي بي حس كننده اي را روي ناحيه اي از شكم شما قرار دهد.

نتايج سونوگرافي به پزشك اين مكان را مي دهد تا با محل امني را براي وارد كردن سوزن به داخل رحم  تعيين نمايد.

سپس وي يك سوزن را از ناحيه شكم به درون رحم شما وارد مي كند و

مقدار كمي مايع آمنيوتيك خارج مي نمايد. اين بخش از عمل معمولاً حدود دو دقيقه طول مي كشد.

 

نتايج آزمايشات ژنتيكي حاصل از مايع آمنيوتيك شما

معمولاً طي چند روز در دسترس خواهد بود.

نتايج آزمايشات براي تعيين بلوغ ريه هاي كودك شما معمولاً طي چند ساعت آماده خواهد بود.

 

 

عوارض ناشي از آمنيوسنتز چيست؟

 

آمنيوسنتز معمولاً بين 16 تا 20 هفته پس از آغاز بارداري انجام مي شود،

كه اين دوره در سه ماهه دوم شما واقع است. عوارض مرتبط با آمنيوسنتز شامل موارد زير است:

 

اگر در طي سه ماهه دوم اين عمل را انجام دهيد،

خطر سقط جنين 0.6 درصد است.

اگر آزمايش قبل از 15 هفته از آغاز بارداري صورت گيرد، خطر سقط جنين كمي بيشتر است.

 

    برخي از خانم ها بعد از عمل دچار درد شكم مي شوند.

 

    برخي از خانم ها بعد از عمل مقدار كمي خونريزي واژني دارند.

 

    ندرتا ممكن است آمنيوسنتز باعث نشت مايع آمنيوتيك از بدن شما شود.

 

    يكي ديگر از عوارض نادر آمنيوسنتز، عفونت رحم است.

 

    اگر به عفونتي مانند هپاتيت C يا HIV مبتلا هستيد، آمنيوسنتز مي تواند باعث انتقال عفونت به نوزاد متولد نشده شما شود.

 

اين آزمايش در مواردي نادر ممكن است باعث شود

برخي از سلولهاي خوني كودك وارد جريان خون شما شوند.

اهميت اين اتفاق بخاطر نوعي پروتئين است به نام فاكتور Rh.

 

اگر اين پروتئين را داشته باشيد، خون شما Rh مثبت و اگر اين پروتئين را داشته باشيد،

خون شما  Rh منفي است.

طبقه بندي Rh شما و كودك شما ممكن است با همديگر متفاوت باشد.

 

اگر اينگونه باشد و خون شما با خون كودك مخلوط شود،

بدن شما ممكن است واكنش نشان دهد؛ انگار كه به خون كودك خودتان آلرژي پيدا كرده ايد.

اگر اين اتفاق بيفتد، پزشك به شما دارويي بنام RhoGAM مي دهد.

اين دارو از توليد روي آنتي بادي هايي در بدن شما كه به سلولهاي خوني كودكان حمله كنند، جلوگيري مي كند.

برچسب: ،
ادامه مطلب

 

 

 

 

 

برچسب: ،
ادامه مطلب

آزمايش هاي ژنتيك قبل از بارداري چقدر اهميت دارند؟

آزمايش هاي ژنتيك قبل از بارداري چقدر اهميت دارند؟

در اين بخش از آزمايشگاه صبا قصد داريم تا بيشتر درباره آزمايش هاي ژنتيكي قبل بارداري براي شما توضيح دهيم .

پيشنهاد ميكنم اگر باردار هستيد حتما اين مقاله را مطالعه نماييد .

 

آزمايشات ژنتيك قبل از بارداري

 

آزمايشات ژنتيك با آزمايش بر روي نمونه‌هاي كوچك خون يا بافت‌ هاي خوني انجام مي‌شود.

اين آزمايشات مشخص مي‌كند كه شما، همسرتان يا فرزندتان ژن هاي مربوط به بعضي از اختلالات ارثي را داريد يا خير.

 

آزمايش ژنتيك آنقدر پيشرفت كرده است كه پزشكان مي‌توانند

ژن‌ هاي ناقص يا نبود بعضي ژن‌ ها را تشخيص دهند.

نوع آزمايش ژنتيكي كه براي يك تشخيص خاص لازم است

بستگي به نوع بيماري كه پزشك تشخيص ميدهد دارد.

 

انواع مختلفي از مايعات و بافت‌هاي بدن در آزمايش ژنتيك قابل استفاده هستند.

 

براي آزمايش DNA فقط يك ذره بسيار كوچك از خون، پوست، استخوان يا ساير بافت ‌هاي بدن كافي است.

 

آزمايش ژنتيك در طول بارداري

 

براي آزمايش ژنتيك قبل از تولد نوزاد، زنان باردار مي‌توانند بين آمينوسنتز يا نمونه‌گيري ويلوس كوريون يكي را انتخاب كنند.

 

آمينوسنتز تستي است كه بين هفته ۱۶ تا ۱۸ از بارداري انجام مي‌شود.

دكتر سوزني تو خالي به شكم مادر فرو كرده تا مقدار كوچكي از مايع آمنيوتيك اطراف جنين را بردارد.

اين مايع را مي‌توان براي بررسي مشكلات ژنتيكي و تعيين جنسيت نوزاد آزمايش كرد.

 

وقتي خطر سزارين يا تولد زودرس وجود داشته باشد نيز ممكن است

براي بررسي ميزان رشد ريه‌هاي نوزاد آمينوسنتز را انجام دهند.

آمينوسنتز با خطر خفيفي از سقط‌ جنين همراه است.

 

نمونه‌گيري ويلوس كوريون (CVS) نيز معمولا بين هفته دهم تا دوازدهم بارداري انجام مي‌گيرد.

دكتر بخش كوچكي از جفت جنين را براي بررسي مشكلات ژنتيكي جنين برمي‌دارد.

نمونه‌ گيري ويلوس كوريون آزمايشي تهاجمي است و ممكن است با خطر سقط‌ جنين همراه باشد.

 

 

 

 

 

 

چرا پزشكان آزمايش ژنتيك را توصيه مي‌كنند؟

 

پزشك ممكن است بنا به دلايل زير مشاوره يا آزمايش ژنتيك را به والدين توصيه كند:

 

• زوجي كه قصد تشكيل خانواده دارند و يكي از آن ها يا يكي از خويشاوندان نزديك آن ها دچار بيماري ارثي است.

 

برخي افراد ناقل ژن ‌هاي انواع بيماري ‌هاي ژنتيكي هستند. حتي اگر خود شخص بيماري را نداشته باشد.

اين مساله به اين دليل اتفاق ميفتد كه برخي بيماري‌ هاي ژنتيكي مغلوب هستند.

يعني فقط زماني پديدار مي‌شوند كه فرد دو نسخه كپي شده از ژن معيوب را به ارث برده باشد.

نوزادي كه يك ژن معيوب را از يكي از والدين ارث مي‌برد و از ديگري ژن نرمال مي‌گيرد،

علائم بيماري مغلوب را نشان نمي‌دهد اما ۵۰% احتمال منتقل كردن بيماري را به فرزندان خود را دارد.

 

• فردي كه فرزندي با يك نقص مادرزادي حاد دارد.

 

همه بچه‌هايي كه نقص مادرزادي دارند دچار مشكلات زنتيكي نيستند.

گاهي‌اوقات نقص ‌ها و عيوب مادرزادي بخاطر قرارگيري در معرض سموم،

عفونت يا آسيب ‌هاي جسمي قبل از تولد است.

حتي اگر كودكي مشكل ژنتيكي داشته باشد، هميشه احتمال اينكه ارثي نبوده باشد و

بخاطر يك اشكال خود بخود در سلول‌ هاي او ايجاد شده باشد وجود دارد.

 

• زني كه دو يا چند سقط‌ جنين داشته است.

 

مشكلات كروموزومي حاد در جنين مي‌تواند گاهي موجب سقط‌ جنين شود.

سقط‌ جنين‌ هاي متعدد مي‌تواند نشانه يك مشكل ژنتيكي باشد.

 

• زني كه كودك مرده با علائم جسمي يك بيماري ژنتيكي به دنيا آورده باشد.

 

بسياري از بيماري‌ هاي ژنتيكي موجب ناهنجاري ‌هاي جسمي حاد مي‌شود كه به كودك ظاهري بسيار مشخص و خاص مي‌دهد.

 

• زن ۳۴ ساله و بالاتر كه باردار است.

 

وقتي سن مادر بالاتر باشد احتمال ايجاد مشكلات كروموزومي (مثل تريزومي) افزايش مي‌يابد.

پدرهايي كه سن بالا دارند هم در خطر داشتن فرزنداني با تغييرات زنتيكي غالب هستند

(آنهايي كه با يك نقص ژنتيكي ايجاد مي‌شوند كه قبلا در خانواده وجود نداشته است).

 

• كودكي با يك مشكل جسمي كه مي‌تواند ژنتيكي باشد.

 

وقتي كودكي به مشكل جسمي مبتلا است كه بيشتر از يك عضو بدن او را درگير مي‌كند،

براي تعيين علت مشكل آزمايش ژنتيك توصيه مي‌شود.

 

• كودكي با يك مشكل جسمي كه يك سندرم ژنتيكي خاص تشخيص داده شده است.

 

آزمايش ژنتيكي كه براي تاييد تشخيص انجام مي‌گيرد، در برخي موارد مي‌تواند

در تعيين نوع خاص يا شدت يك بيماري ژنتيكي براي انتخاب روش درماني مناسب كمك كند.

 

احتياط كنيد!

 

با اينكه پيشرفت‌ آزمايشات ژنتيك توانايي پزشكان براي تشخيص و

درمان بيماري‌هاي خاص را افزايش داده است اما هنوز محدوديت‌هايي وجود دارد.

آزمايشات ژنتيك مي‌توانند يك ژن مشكل‌دار خاص را شناسايي كنند

اما هميشه نمي‌توانند مشخص كنند كه آن ژن با چه شدتي بر فرد ناقل تاثير خواهد داشت.

 

بعنوان مثال در فيبروز كيستي پيدا كردن ژن مشكل ‌دار در كروموزوم شماره ۷ نمي‌تواند

لزوما پيشگويي كند كه كودك دچار مشكلات ريوي حاد خواهد شد يا خفيف.

 

همچنين، داشتن ژن مشكل‌ دار به تنهايي فقط نيمي از داستان است.

زيرا بسياري از بيماري‌ها از تركيبي از ژن‌ هاي با ريسك بالا و عوامل محيطي ايجاد مي‌شوند.

دانستن اينكه ژن پرخطري داريد اگر بتواند احتمال تغيير سبك زندگيتان براي اجتناب از بيمار شدن را برايتان فراهم كند، مي‌تواند مفيد باشد.

 

با ادامه تحقيقات، ژن ‌هايي كه افراد را در معرض بيماري‌ هايي مثل سرطان، بيماري‌هاي قلبي،

اختلالات رواني و بسياري مشكلات جسمي ديگر قرار مي‌دهند نيز شناسايي مي‌شوند.

 

با ادامه مطالعات، اميد بر اين است كه روزي اين امكان وجود داشته باشد كه نوع خاصي

از ژن درماني براي پيشگيري كامل دربرابر برخي بيماري‌ها، ايجاد شود.

 

در حال حاضر ژن‌ درماني با موفقيت محدود براي درمان فيبروز كيستي و كمبود ADA

(يك كمبود ايمني) مورد استفاده قرار مي‌گيرد.

اما در افرادي كه تحت ژن ‌درماني قرار گرفته‌اند مشكلات حاد ايجاد شده است.

به همين دليل مطالعات و تحقيقات مربوط به ژن‌ درماني به دقت كنترل مي‌شوند و در هيچكدام از كودكان استفاده نمي‌شود.

 

بيماري سلول داسي شكل، تالاسمي و ساير مشكلات خوني

مي‌توانند هدف بعدي درمان ژنتيكي باشند.

بااينكه درمان ‌هاي ژنتيكي براي بيماري‌ هاي كشنده مثل سرطان هنوز راه درازي در پيش دارد

اما اميد زيادي هست كه درمان‌هاي ژنتيكي بيشتري كشف شود.

برچسب: ،
ادامه مطلب

علت افزايش پرولاكتين چيست؟

علت افزايش پرولاكتين چيست؟

پرولاكتين هورموني است كه از غده هيپوفيز در مغز ترشح مي شود و وظيفه اصلي آن توليد شير مادر پس از زايمان است.

از ديگر وظايف پرولاكتين مي توان به افزايش توليد ايمونوگلوبين ها و تسهيل در بلوغ T-cell از طريق بيان گيرنده

IL-2 اشاره كرد.

 

ترشح پرولاكتين تحت تاثير تركيبي در مغز به نام دوپامين كنترل مي شود.

ميزان نرمال پرولاكتين خون مقادير كمتر از 25ng/mL در زنان و 17ng/mL در مردان است.

افزايش مقادير پرولاكتين در طي حاملگي و بارداري امري طبيعي است.

 

Hyperprolactinemia مشكل متداول غدد درون ريز

 

افزايش سطح پرولاكتين وابسته به مشكلات غدد درون ريز (اندوكراين) است

كه تقريبا 90 زن و 30 مرد در هر 100,000نفر را تحت تاثير قرار مي دهد.

زنان در سنين 35-25سال  با بيشترين احتمال افزايش پرولاكتين رو به رو هستند.

 

افزايش پرولاكتين مي تواند نشانه اي از تومور هيپوفيز كه آن را Prolactinoma مي نامند باشد.

بيماراني با تومورهايي با اندازه بزرگ كه بافت هاي اطراف را فشرده مي كند ممكن است سردرد،

تغييرات ديد و كاهش هورمون هاي هيپوفيزي را در تجربه كنند.

 

كاهش هورمون هاي هيپوفيزي ممكن است منجر به كاهش كورتيزول و كاهش توليد هورمون هاي تيروئيد شود

كه به درمان هاي هورموني نياز دارد.

 

پرولاكتين بالا مي تواند در عملكرد طبيعي تخمدان در زنان و بيضه در مردان تداخل ايجاد كند.

اين حالت كه هايپوگناديسم ناميده مي شود مي تواند باعث ناباروري،

كمبود انرژي، تغييرات خلق و خو، گرگرفتگي، اختلال عملكرد جنسي،

كاهش تراكم استخوان و افزايش احتمال شكستگي استخوان شود.

 

از آنجا كه افزايش پرولاكتين موجب كاهش هورمون هاي جنسي مي شود

در چنين شرايطي كاهش استروژن در زنان و تستسترون در مردان مورد انتظار است.

تظاهرات باليني كمبود استرژون در سن باروري شامل قطع و يا نامنظم شدن قاعدگي،

ايجاد آكنه، افزايش ريزش مو و خشكي واژن است.

 

كمبود تستسترون در مردان با علائم اختلال در عملكرد جنسي، كاهش توده بدني و ريزش مو بروز مي يابد.

افزايش ميزان پرولاكتين بر بافت سينه نيز تاثير گذار است به نحوي كه موجب ايجاد ترشحات شيري

رنگ در زنان(گالاكتوره) و افزايش اندازه سينه در مردان (ژينكوماستي) مي شود.

 

 

 

 

علت افزايش پرولاكتين (Hyperprolactinemia) چيست؟

 

تومورهاي  ترشح كننده پرولاكتين، متداولترين نوع آدنوم هيپوفيز است كه اغلب خوش خيم و غير سرطاني هستند.

كمتر از 5% از بيماران داراي سابقه خانوادگي آدنوم هيپوفيز و ديگر تومورهاي اندوكراين هستند .

 

تومورهاي ديگر در ناحيه هيپوفيز مي توانند منجر به افزايش سطح پرولاكتين شود.

(تومورهايي مانند آدنوما هيپوفيز غير ترشح كننده، آدنوما ترشح كننده هورمون رشد، craniopharyngioma و كيست Rathke’s cleft است)

 

علي رغم آنكه اين تومورها ترشح كننده پرولاكتين نيستند،

اما موجب افزايش سطح پرولاكتين مي شوند كه دليل اصلي آن فشرده كردن ساقه هيپوفيز است،

جايي كه هيپوفير به هيپوتالاموس متصل مي شود.

 

ايجاد تداخل دركنترل پرولاكتين منتج به آزاد سازي بيش از حد پرولاكتين از بافت نرمال هيپوفيز مي شود.

تعيين علت افزايش پرولاكتين بسيار مهم است چراكه نوع درمان در تومورهاي مختلف متفاوت است..

برخي داروها مي توانند با ايجاد تداخل در عملكرد دوپامين موجب افزايش سطح پرولاكتين شوند.

 

برخي داروهاي تجويز شده براي شرايط روان پزشكي مانند:

 

phenothiazines, butyrophenones, risperidone مي توانند به طور قابل ملاحظه اي باعث

افزايش سطح پرولاكتين شوند. ازدياد پرولاكتين مي تواند همچنين به دليل مسكن هاي مخدر،

استروژن هاي خوراكي، متوكلوپراميد و داروهاي تنظيم فشار خون نظير verapamil ايجاد شود.

كم كاري تيروئيد و نارسايي كليوي نيز مي توانند باعث افزايش سطح پرولاكتين شوند.

 

ترشح پرولاكتين به وسيله فاكتور مهاري پرولاكتين كه از هيپوتالاموس ترشح مي شود كنترل مي گردد

فاكتورهاي ديگري مانند Thyrotropin-releasing hormone (TRH) و Vasoactive inhibitory polypeptide (VIP) 

موجب افزايش ترشح پرولاكتين مي شوند.

در حقيقت TRH علاوه بر افزايش سطح TSH موجب افزايش سطح پرولاكتين نيز مي شود.

 

در بيماراني با هيپوتيروئيديسم اوليه افزايش سطح TRH مي تواند منجر

به افزايش سطح پرولاكتين شود كه در اين بيماران ممكن است گالاكتوره نيز مشاهده شود.

افزايش سطح سرمي پرولاكتين در 30% از افرادي كه مبتلا به هيپوتيروئيديسم اوليه هستند گزارش شده است.

 

دوپامين نقش غالب در تنظيم ترشح پرولاكتين دارد.

به نحوي كه از طريق تاثير مستقيم بر روي لاكتوتروف هيپوفيز قدامي مانع از ترشح بيش از حد پرولاكتين مي شود.

دوپامين به گيرنده هاي D2 در سطح لاكتوتروف متصل مي شود كه موجب كاهش cAMP داخل سلولي شده

و در نهايت به كاهش ترشح پرولاكتين مي انجامد.

 

هر عاملي كه مانع از تحويل دوپامين به هيپوفيز قدامي شود و

يا در انتقال سيگنال ارسال دوپامين اختلال ايجاد كند مي تواند منجر به هايپر پرولاكتينمي شود.

 

كاهش سطح دوپامين مي تواند تحت تاثير شرايطي نظير پاركينسون و افسردگي روي دهد.

همچنين سوء مصرف مواد مخدر مي تواند بر سطح دوپامين تاثير گذار باشد به نحوي كه

طبق تحقيقات انجام شده استفاده از مواد مخدر باعث كاهش گيرنده D2 دوپامين و آزاد سازي دوپامين مي شود.

 

يكي ديگر از دلايل هايپرپرولاكتينمي، macroprolactinemia  (ماكروپرولاكتينمي) است.

مقدار عمده پرولاكتين در خون به صورت مونومر است (تقريبا 85% )  با اين حال اشكال دايمري و پلي مري نيز مي تواند

وجود داشته باشند.

 

ماكروپرولاكتينمي افزايش پرولاكتين سرم،

بدون وجود علائم معمول در افزايش پرولاكتين است.

در اين شرايط مولكول هاي پرولاكتين سرم مي توانند پليمريزه شده و متعاقبا به IgG متصل شوند

اين فرم از پرولاكتين نمي تواند به گيرنده هاي پرولاكتين متصل شود و

در نتيجه پاسخي دريافت نمي شود.

 

در بيماران واجد هايپر پرولاكتينمي بدون علامت،

ممكن است اين شرايط مشاهده شود.

شيوع ماكروپرولاكتينمي در 25-10% از بيماران هايپرپرولاكتينمي و 3.7% در جمعيت كل است

 

اصطلاح هايپر پرولاكتينمي ايديوپاتيك زماني به كار مي رود كه نمي توان دليل افزايش پرولاكتين را مشخص كرد.

سطح پرولاكتين معمولا به ميزان كمي افزايش پيدا مي كند و ممكن است خود به خود پس از چند ماه به ميزان نرمال باز گردد.

 

معمولا درمان با داروهايي كه به نام آناگونيست هاي دوپامين شناخته مي شود انجام مي گردد.

در موارد وجود تومور هيپوفيز ممكن است پزشك جهت درمان از جراحي استفاده كند.

هايپرپرولاكتينمي ناشي از كم كاري تيروئيد نيز با تجويز داروهاي تيروئيد قابل درمان است.

برچسب: ،
ادامه مطلب

آزمايش آنتي ژن كپسيد ويروسي (VCA) چيست؟

آزمايش آنتي ژن كپسيد ويروسي (VCA) چيست؟

اگر شما هم در طول زندگي خود حداقل يك بار با ويروس اپشتين بار دست و

پنجه نرم كرده باشيد، احتمالا كم و بيش در مورد آنتي ژن كپسيد ويروسي يا آزمايش مربوط به آن اطلاعاتي داريد.

 

ويروس اپشتين بار  (EBV) چيست؟

 

قبل از اين‌كه بخواهيم در مورد آزمايش آنتي ژن كپسيد ويروسي (VCA) صحبت كنيم،

مي‌خواهيم شما را با ويروس اپشتين بار  (EBV) و خصوصيات آن آشنا كنيم.

به اين ترتيب، ارائه اطلاعات در مورد آزمايش مذكور نيز براي شما مفيد خواهد بود.

 

ويروس اپشتين بار  (EBV) تحت عنوان ويروس هرپس انساني ۴ هم شناخته مي‌شود،

كه عامل ايجاد نوعي تبخال به نام تبخال گاما است.

اين ويروس عموما در اثر تماس مستقيم با ترشحات عفوني منتقل مي‌شود.

 

ويروس اپشتين بار  مي‌تواند منجر به بروز مونونوكلئوز عفوني در فرد شود

لازم به توضيح است كه اين نوع از ويروس اپشتين بار  تنها در انسان ديده مي‌شود،

بنابراين تنها از فردي به فرد ديگر قابل انتقال است.

 

طي ايجاد عفونت از طريق ويروس اپشتين بار،

آنتي بادي هايي از كلاس IgG و IgM عليه ژن كپسيد ويروسي توليد مي شوند كه در تعيين وضعيت عفونت نقش دارند.

 

با توجه به اين‌كه ويروس اپشتين بار  (EBV) در بسياري از افراد تا چندين هفته به

صورت پنهان و نهفته وجود دارد، بنابراين براي اطمينان از آلوده بودن يا نبودن فرد به اين ويروس انجام تست آزمايشگاهي ضروري است.

 

 

 

 

 

 

چه آزمايش‌هايي ابتلا به ويروس اپشتين بار را تاييد مي‌كنند؟

 

در حالت كلي انجام آزمايش مي‌تواند ميزان آنتي‌بادي‌ها و آنتي ژن‌هاي موجود در خون فرد

را تشريح كند. به اين ترتيب مشخص خواهد بود كه فرد مستعد ابتلا به ويروس هست يا نه!

در ادامه با آزمايش‌هاي موجود در اين زمينه آشنا مي‌شويم:

 

۱) آزمايش آنتي ژن كپسيد ويروسي (VCA)

 

۲) آزمايش آنتي ژن اوليه (EA)

 

۳) آزمايش آنتي ژن هسته اي EBV (EBNA)

 

۴) آزمايش مونوسپات

 

آزمايش‌هاي فوق معمولا به تشخيص پزشك براي فرد تجويز مي‌شوند. بنابراين بهتر است

قبل از انجام هر كدام از آزمايش ها در ابتدا با پزشك خود در مورد ضرورت انجام هر يك از آن ها مشورت كنيد.

 

 

آزمايش آنتي ژن كپسيد ويروسي (VCA) چيست و چه كاربردي دارد؟

 

آزمايش آنتي ژن كپسيد ويروسي به منظور اطمينان از ابتلاي فرد به ويروس  عفوني EBV انجام مي‌شود.

در اين اصطلاح كپسيد به معناي پوشش پروتئيني موجود در اطراف ماده ژنتيكي ويروس است،

كه باعث نفوذ راحت‌تر ويروس به داخل سلول مي‌شود.

 

كپسيد معمولا موجب حفاظت از ژنوم حساس ويروس در مقابل آسيب‌هاي فيزيكي، شيميايي و آنزيمي مي‌شود.

انعطاف‌پذيري كپسيد مبحث مهمي است، چرا كه در غير اين صورت مي‌تواند منجر به خنثي شدن ويروس شود.

 

كپسيد همچنين مسئول شناسايي و بر هم كنش اوليه سلول‌هاي ميزبان به

منظور آغاز مرحله اوليه عفونت است.

در حالت كلي دو نوع آنتي ژن كپسيد ويروسي در بدن توليد مي‌شود:

 

آنتي ژن كپسيد ويروسي IgM معمولا در اوايل ابتلاي فرد به ويروس EBV ظاهر مي‌شود.

اين آنتي ژن معمولا طي ۴ الي ۶ هفته پس از آلودگي به اين ويروس به تدريج از بين مي‌رود،

و تاثيرات آن نيز ناپديد مي‌شود.

 

در مقابل آنتي ژن كپسيد ويروسي IgG معمولا در مراحل حاد عفونت EBV ظاهر مي‌شود.

اين آنتي ژن در هفته دوم تا چهارم ابتلاي فرد به ويروس EBV به اوج خود مي‌رسد،

سپس براي مدتي ميزان آن در خون كاهش مي‌يابد. اما معمولا تا پايان عمر در خون فرد مبتلا باقي مي‌ماند.

 

برچسب: ،
ادامه مطلب

​

  

آزمايش ادرار 24 ساعته چيست ؟

آزمايش ادرار 24 ساعته چيست  و به چه دليلي انجام ميشود ؟

در آزمايش حجم ادرار ۲۴ ساعته ميزان ادرار موجود در بدن در طول يك روز اندازه گيري و

سپس اجزاي تشكيل دهنده آن تجزيه و تحليل مي شوند.

 

اين آزمايش، يك روش تحليلي كاملاً غيرتهاجمي است كه بدون هيچ گونه درد يا

احساس ناخوشايندي انجام مي شود. معمولاً اين تست ساده، به تشخيص مشكلات مربوط به عملكرد كليوي كمك مي كند.

 

 

چرا به آزمايش حجم ادرار ۲۴ ساعته نياز است؟

 

در صورتي كه پزشك متخصص نفرولوژي بر اين باور باشد كه شما دچار بيماري كليوي هستيد

يا حجم ادرار غيرعادي و زيادي توليد مي كنيد،

آنگاه دستور انجام اين آزمايش را مي دهد. از توليد غيرعادي ادرار با عنوان پلي اوريا ياد مي شود.

پلي اوريا در بيماران مبتلا به ديابت اينسيپيدوس رخ مي دهد.

اين يك بيماري خاص است كه طي آن كليه قادر به نگهداشتن آب داخل بافت خود نيست.

 

همچنين امكان سنجش حجم ادرار، به عنوان بخشي از آزمايش تعيين عادي بودن كراتينين،

يا ساير آزمايش‌هاي اندازه گيري كننده ميزان مايع دفع شده طي ۲۴ ساعت وجود دارد.

 

شما مي توانيد فقط اين آزمايش را انجام دهيد، يا آن را در كنار ساير آزمايش‌ها به اجرا بگذاريد.

اين آزمايش به دكتر كمك مي كند تا از وجود هرگونه بيماري كليوي مطلع شود.

 

 

 

 

​

 

 

 

چگونه خود را براي آزمايش حجم ادرار ۲۴ ساعته آماده نماييم؟

 

آماده شدن براي انجام آزمايش حجم ادرار ۲۴ ساعته، به آماده سازي خيلي كمي نياز دارد.

پزشك اين حق را دارد كه با توجه به سطح فعلي سلامت و دلايل مطرح شده براي انجام تست،

دستورالعمل هاي آزمايشگاهي دقيق تري را در اختيار شما قرار دهد.

 

باردار بودن يا احتمال باردار بودن را با پزشك در ميان بگذاريد.

فراموش نكنيد كه به پزشك راجع به داروهاي نسخه دار و داروهاي بدون نسخه و مكمل‌هاي مصرفي اطلاع رساني كنيد.

از او سوال كنيد كه آيا اين داروها با نتايج آزمايش تداخلي خواهند داشت يا خير؟

 

در حالت عادي حين آماده سازي براي آزمايش نيازي به ناشتا بودن يا مصرف داروهاي خاص نيست.

البته اين امكان وجود دارد كه با توجه به دلايل انجام آزمايش،

پزشك از شما بخواهد از مصرف برخي غذاها و نوشيدني ها در حين انجام آزمايش اجتناب ورزيد.

 

به دليل اينكه انجام اين آزمايش مستلزم گردآوري و نگهداري از ادرار براي يك دوره زماني ۲۴ ساعته است،

لذا ممكن است شما تمايل داشته باشيد تا آزمايش را به گونه اي زمانبندي كنيد

كه در روزي كه در منزل حضور داريد، آن را انجام دهيد.

بررسي كنيد كه آيا بايد تست را در زمان مشخصي شروع كنيد يا خير، و زمانبندي خود را به همان نسبت تغيير دهيد.

 

براي گردآوري و نگهداري از ادرار، يك يا چندين محفظه در اختيار شما قرار مي گيرند.

مطمئن شويد كه زمان و مكان برگرداندن محفظه هاي آزمايش را به درستي دريافته‌ايد.

 

آزمايش حجم ادرار ۲۴ ساعته چگونه انجام مي شود؟

 

هدف اين آزمايش، گردآوري حجم ادرار براي يك دوره ۲۴ ساعته است.

مي توان اين آزمايش را در محيط بيمارستان يا به سادگي به صورت سرپايي انجام داد.

اين آزمايش در زمان مشخصي آغاز مي شود و طي روز بعدي و در همان زمان به پايان مي رسد.

اين آزمايش شامل ۳ مرحله است :

 

. آزمايش در طول روز آغاز مي شود، در طول روز اول، اولين ادرار صبحگاهي را جمع آوري نكنيد. البته لازم است كه زمان مربوطه را ثبت و يادداشت كنيد.

. كل ادرار خود را براي ۲۴ ساعت آينده جمع آوري كنيد، محفظه جمع آوري ادرار را در داخل يخچال قرار دهيد.

. اولين ادرار صبحگاهي در روز دوم را دقيقاً در همان ساعتي كه آزمايش را طي روز قبلي شروع كرديد جمع آوري كنيد.

. محفظه را تا زمان تحويل، در جاي خنگ نگه داريد. مطمئن شويد كه درب محفظه محكم است،

مطابق دستورالعمل هاي صادر شده محفظه را به درستي به مطب پزشك يا آزمايشگاه برگشت دهيد.

ممكن است تحت شرايطي خاص، پزشك درخواست تكرار چند مرتبه اي اين آزمايش را صادر نمايد.

 

آزمايش ادرار نوزادان

 

در صورتي كه ملزم به جمع آوري ادرار نوزاد خود هستيد، كيسه هاي ويژه گردآوري ادرار را دريافت مي كنيد.

اين كيسه ها داراي كاغذهاي چسبنده اي هستند كه كيسه ها را در مكان مورد نياز ثابت نگه مي دارند. گام هاي زير را طي كنيد :

 

   .  ناحيه اطراف مجراي ادراري نوزاد را بشوييد. اين قسمت مكانيست كه ادرار از بدن خارج مي شود.

   .  كيسه گردآوري ادرار را به بدن نوزاد بچسبانيد. براي پسران، كُل آلت تناسلي را داخل كيسه قرار دهيد،

   .  براي دختران، كيسه را روي لبه واژن آن ها قرار دهيد. شما مي توانيد يك پوشك را روي كيسه قرار دهيد.

   .   وضعيت كيسه را دائماً بررسي كنيد. ادرار را از كيسه، به داخل محفظه نگهداري از ادرار هدايت كنيد. كيسه مصرف شده را با كيسه جديد تعويض كنيد.

   .  محفظه نگهدارنده ادرار را در جاي خنك بگذاريد، تا موقعي كه زمان تحويلش فرا برسد.

   .  پس از تكميل دوره ۲۴ ساعته، محفظه ادرار را مطابق دستورالعمل پزشك به آزمايشگاه برگشت دهيد.

 

آزمايش حجم ادرار ۲۴ ساعت، يك آزمايش غيرتهاجمي است و تنها كاري كه در آن انجام مي شود،

ادرار كردن مطابق شرايط عادي است. بدين ترتيب شما با هيچگونه خطر يا عوارض جانبي روبرو نمي شويد.

مهم است كه با رعايت دستورالعمل هاي موجود، نتايج دقيقي را حاصل نماييد.

چندين عامل روي دقت نتايج آزمايش تاثيرگذار هستند، اين عوامل عبارتند از :

 

   . عدم موفقيت در گردآوري كُل ادرار در دوره زماني ۲۴ ساعته

   . عبور از دوره زماني ۲۴ ساعته و گردآوري ادرار بيش از حد

   . بيرون ريختن ادرار از محفظه

   . خنك نبودن ادرار

   . عدم تحويل نمونه ادرار به صورت صحيح

 

عوامل ديگري همچون استرس زياد و فعاليت بدني شديد هم در دستيابي به نتايج صحيح اختلال ايجاد مي كنند.

به پزشك اطلاع دهيد كه چنين شرايطي را تجربه نموده ايد يا خير.

احتمالاً پزشك در برخي موارد مايل به تكرار آزمايش است.

 

نتايج آزمايش حجم ادرار چه مفهومي دارند؟

 

در صورتي كه مطابق روال عادي ۲ ليتر مايعات در روز مصرف كنيد،

آنگاه حجم ادرار توليد شده بين ۸۰۰ تا ۲۰۰۰ ميلي ليتر در نوسان خواهد بود.

البته ممكن است آزمايشگاه هاي مختلف از مقاديري استفاده كنند كه كمي با اين آمار و ارقام تفاوت دارند.

پزشك توضيحات لازم راجع به اطلاعات بدست آمده از آزمايش را در اختيارتان قرار مي دهد.

 

ادرار عادي حالت استريل داشته و فاقد هرگونه باكتري، ويروس يا قارچ است.

ادرار مخلوطي از آب، مواد شيميايي، پروتئين ها و الكتروليت هايي همچون تركيبات زير است :

 

   . سديم

   . پتاسيم

   . اوره، هنگامي تشكيل مي شود كه پروتئين ها تجزيه مي شوند

   . كراتنين، هنگامي تشكيل مي شود كه عضلات تجزيه مي شوند

   . ساير تركيبات شيميايي

 

در صورتي كه ادرار شامل حجم خيلي زياد، يا خيلي كمي از اين مواد شيميايي باشد،

آنگاه پزشك درخواست انجام آزمايش تكميلي مي دهد.

علاوه بر اين، در صورتي كه حجم ادرار به صورت غيرعادي كم يا زياد باشد، درخواست انجام آزمايش اضافي مطرح مي شود.

حجم غير عادي و خيلي كم ادرار، نشان دهنده روبه‌رو بودن با شرايط زير است :

 

   . مصرف ناكافي مايعات

   . دي هيدراته شدن (از دست دادن آب بدن)

   . مشكلات كليوي

   . نارسايي كليوي

 

حجم غيرعادي و خيلي زياد ادرار، نشانه اي از شرايط زير است :

 

   . ديابت

   . ديابت اينسيپيدوس كليوي

   . ديابت اينسيپيدوس (ديابت بي مزه) مركزي

   . انواع خاصي از نارسايي كليوي

   . مصرف حجم خيلي زياد از مايعات

   . استفاده از داروهاي ادرار آور

​

برچسب: ،
ادامه مطلب

برگه جامع آزمايش PT & INR

برگه جامع آزمايش PT & INR  و اطلاعات چامع تست

 

نام رايج آزمايش
(فارسي، لاتين، مخفف):

 

PT & INR

 

ساير نام ها

 

زمان پروترومبين و نسبت بين المللي نرمال شده، پرو تايم،

 

توضيح تست

 

در اين آزمايش زمان تشكيل لخته در خون مورد بررسي قرار مي‌گيرد.

لخته شدن خون در بدن طي فرايندي كه از واكنش‌هاي مختلفي تشكيل شده صورت مي‌گيرد.

هر كدام از اين واكنش‌ها فاكتورهايي دارند كه بايد به ميزان طبيعي وجود داشته باشند و

به درستي عمل كنند.

نتيجة آزمايش PT به صورت ثانيه گزارش مي‌شود و با ميزان استاندارد مقايسه مي‌گردد.

دو مسير معمول براي انعقاد خون وجود دارد؛ مسير داخلي و مسير خارجي.

جهت بررسي صحت عملكرد مسير خارجي و مسير داخلي به ترتيب از آزمايش PT و آزمايش PTT استفاده مي‌شود.

زماني كه بيماري از داروهاي ضد انعقاد استفاده مي‌كند پزشك با

درخواست آزمايش PT و INR در فواصل زماني مختلف از صحت عملكرد سيستم انعقاد و مصرف ميزان صحيح دارو مطمئن مي‌شود.

 

علت درخواست

 

1.پايش درمان با ضد انعقادهاي خوراكي كه همراه با شاخص INR گزارش مي گردد.

پزشك از INR براي تنظيم دارو استفاده مي كند تا PT را در محدوده مناسب براي بيمار قرار دهد.

2. سنجش هاي غربالگري براي شناسايي نقص يك يا تعداد بيشتري از

فاكتورهاي انعقادي (factors I, II, V, VII, X) به دلايل:

. نقص هاي ارثي يا اكتسابي انعقادي

. نقص ويتامين K

. بيماري كبدي

. انعقاد منتشر داخل عروقي (DIC)

. مهار كننده هاي فاكتور انعقادي خاص

3. سنجش غربالگري براي تشخيص مهار كننده هاي انعقاد خون، ("ضد انعقادهاي در گردش") مرتبط با:

. مهار كننده هاي فاكتور انعقادي خاص

. مهاركننده هاي ضد انعقادي شبه لوپوس (آنتي باديهاي ضد فسفوليپيد)

. مهار كننده هاي زمان پروترومبين (PT) غير اختصاصي ( براي مثال آنتي باديهاي مونوكلونال)

. افزايش محصولات ناشي از تخريب فيبرين (FDP)

 

 

 

 

 

 

 

علل اصلي افزايش

 

بيماري‌هاي كبدي و نقص عملكرد ويتامين K نيز موجب افزايش زمان لخته شدن خون مي‌شوند

علل طولاني شدن :PT

1. ارثي:

- در فقدان فاكتور 7 PTT) طبيعي است .

فقدان فيبرينوژن يا فاكتورهاي 2، 5 يا 10 PTT هم ممكن است طولاني شود

2. اكتسابي:

- اختلال عملكرد كبد PT زودتر متأثر مي‏شود تا PTT

- فقدان ويتامين K pt.زودتر متأثر مي‏شود تا( PTT )

- وارفارينPTزودتر متأثر مي‏شود تا PTT

در DIC PTزودتر متأثر مي‏شود تا PTT

- آنتي‏كواگولانت‏هاي لوپوس PTT ممكن است طولاني شود يا نشود؛ PT ندرتاً طولاني مي‏شود

- هپارين (PT ممكن است طبيعي باشد،PT كمتر از PTT متأثر مي‏شود

- هيرودين و آرگاتروبان PTT هم طولاني مي‏شود

 

علل اصلي كاهش

 

پلي سايتمي ، بيماري cristmas (كمبود فاكتور 9)، هموفيلي a (كمبود فاكتور8)،

بيماري von willebrund ، بيماري هاي پلاكتي مانند ترومبوسايتوپني پورپورا

 

روش انجام

 

روش ارجح:

(PT- based) Prothrombin Clot-Based Assay

 

كد بين المللي آزمايش/ كد پذيرش

 

802215

 

اطلاعات لازم از بيمار

 

گرفتن سابقه بيمار-داروهاي مصرفي بيمار

مانند وارفارين يا اسپرين همراه با دوز مصرف

ايابيمار سابقه شيمي درماني يا مشكل خوني خاصي دارد يانه......

 

مكان انجام آزمايش/شماره اتاق

 

بخش هماتولوژي

 

محدوده مرجع و واحد

 

زمان پروترومبين (PT) : 11-13 seconds

 

پايداري در شرايط استاندارد نگهداري نمونه

 

* نمونه در دماي اتاق تا 24 ساعت قابل نگهداري مي باشد. در غير اين صورت به صورت فريز نگهداري شود.

* پايداري نمونه در -20 حداكثر 14روز مي باشد.

* نمونه را در دماي يخچال (2 تا 8 درجه سانتيگراد) نگاه نداريد. زيرا در يخچال فاكتور هفت انعقادي فعال شده و PT كاهش مي يابد.

 

شرايط ناشتايي

 

نيازي به ناشتا بودن نيست.

 

شرايط رژيم غذايي

 

• رژيم پر چرب يا سرشار از سبزيجات پر برگ موجب كوتاه شدن PT مي گردد

 

شرايط رژيم دارويي

 

• داروهاي افزايش دهنده PT: استامينوفن،

آلوپورينول، آمينوسالي سيليك اسيد، باربيتورات‏ها، آنتي‏بيوتيك‏هاي بتالاكتام،

كلرال هيدرات، سفالوتين‏ها، كلرامفنيكل، كلرپرومازين، كلستيرامين، سايمتدين،

نبايد مصرف كنديا پزشك را مطلع كند

• داروهاي كاهش دهنده PT: آسپرين(دوز كم)، مناديون، مركاپتوپورين،

استروئيدهاي آنابوليك، باربيتورات‏ها، كلرال هيدرات، ديژيتال‏ها، ديفن‏هيدرامين،

استروژن­ها، گريزوفولوين، ضد بارداري خوراكي (OCP) و ويتامين K نبايد مصرف كنديا پزشك را مطلع كند

 

زمان بندي يا بهترين زمان نمونه گيري

 

مطرح نيست

 

رعايت موارد خاص

 

مطرح نيست

 

نحوه نمونه گيري

 

. خونگيري وريدي معمول است. در صورت اجبار از خون مويرگي مي توان استفاده كرد.

 

نوع ضد انعقاد يا نگهدارنده

 

سيترات سديم

 

ويژگي يا نوع ظرف

 

لوله هاي پلاستيكي با درب ابي حاوي ضدانعقاد سيترات سديم

 

نوع نمونه

 

پلاسما سيتراته

 

حجم نمونه

 

Ml2( حجم نمونه مورد نياز: 2 mlنمونه حاوي 1.8 mlخون كامل+ 0.2 ml ضد انعقاد سديم سيترات 3.2% در لوله هاي با درب آبي روشن. )

 

ملاحظات ايمني

 

ملاحضات عمومي با فرض آلوده بودن تمامي نمونه (پوشيدن روپوش، دستكش وعينك)

 

معيار رد نمونه

 

نمونه فاقدبرچسب يا داراي برچسب اشتباه،

هموليزشديد نمونه. وجودلخته درنمونه.

ويال هايي كه لبريز از خون مي باشديا كمتراز0.5 ميلي ليتر.

نمونه گيري از دستي كه همراه با تزريق .I.V مي باشد.

نمونه فاقدضدانعقاديا رعايت نشدن نسبت ضدانعقاد

 

شرايط مكان و دماي نگهداري نمونه قبل از آزمايش

 

بلافاصله بعدنمونه گيري پلاسما جدا شده ودماي اتاق حداكثر4 ساعت

 

 

فاصله قابل قبول از جمع آوري نمونه تا آزمايش

 

بلافاصله بعدنمونه گيري پلاسما جدا شده ودردماي اتاق حداكثر تا 4ساعت پايداراست.

در غير اين صورت به صورت فريز نگهداري شود.

* پايداري نمونه در -20 حداكثر 14روز مي باشد.

* نمونه را در دماي يخچال (2 تا 8 درجه سانتيگراد) نگاه نداريد. زيرا در يخچال فاكتور هفت انعقادي فعال شده و PT كاهش مي يابد.

 

 

نحوه برخورد در صورت غير طبيعي بودن نتيجه

 

گرفتن سابقه بيمار/ بررسي علايم باليني بيمار / نمونه گيري مجدد

 

مدت زمان نگهداري نمونه بعد از آزمايش

 

دو هفته

 

شرايط مكان و دمايي نگهداري نمونه پس از آزمايش

 

پايداري نمونه در -20 حداكثر 14روز مي باشد

 

تست هاي تكميلي براي بررسي همخواني

 

.سابقه وشرح حال بيمار

 

محدوده بحراني

 

مقادير بحراني براي افراد سالم :PT بيش از46ثانيه

 

الزامات و شرايط انتقال (دما، زمان، ظرف و ...)

 

غير ارجاعي

 

حداكثر زمان جوابدهي(زمان چرخه كاري)

 

روزانه

 

تهيه كننده

 

فاطمه پورعلي

 

تاييدكننده (مسئول فني ):

 

دكتر صبا گيلكي بيشه

برچسب: ،
ادامه مطلب